Triacastela

Dag 8;
Een dag als alle vorige, 6:00 uur opstaan, toilet maken, de rugzakken inpakken en kijken of je niets vergeten bent. Dan om 7:00 uur op pad, het is nog donker maar volle maan. Toch de zaklamp gebruiken, een groep franse jongeren tot de orde roepen om te vertellen dat we van een van hen een drinkfles hebben gevonden. Langzaam komen we op gang hopend dat we snel een ontbijt kun nuttigen. Het weer is goed en gelukkig wordt het geen 31 graden ( zoals voorspeld). Het ontbijt laat op zich wachten, in Lińares was niets open. We vervolgen onze weg en komen langs de pas San Rogue, daar staat een heel groot beeld van een bronzen pelgrim die zich schrap zet tegen wind. In volgende dorp Hospital da Condesa kunnen we eindelijk een ontbijt scoren en we zijn niet de enige, het kleine zaakje is afgeladen! Het franse echtpaar uit Toulouse, dat we eerder meerdere keren hebben ontmoet, zit er ook en we schuiven aan voor conversatie en gezelligheid. De volgende uitdaging is de Alto do Polo onze laatste steile beklimming van deze camino, het is even bikkelen. We passeren Fondria en O Biduedo na ongeveer 2 uur wandelen. We nemen wat meer pauzes, want het afdalen is vervelender dan het klimmen. We maken kennis met een Franse ( al weer) jongeman hij komt Lyon en is ook vandaar vertrokken en is al 2 maanden onderweg. Hij heeft zijn werk en de huur van zijn huis opgezegd. Hij is zoekende maar een nieuwe zinvolle invulling van zijn leven. Er zijn nogal wat mensen die de camino aangrijpen om hun leven weer op de rails te krijgen.
Het laatste stuk naar Triacastela, loopt door gehuchtjes als Pasantes en Ramil. Ons eindpunt vandaag is Triacastela ( de drie vestigingen) nou daar is niets meer van te zien. Ze waren gebouwd in de 13e eeuw, er waren in van die vestigingen een pelgrims gevangenis en drie pelgrims hospitalen.
We lopen door het stadje op zoek naar onderdak en wat te eten en drinken. Dat wordt vrij gemakkelijk gevonden. De gegrilde zalm met frietes en salade gaat er goed in. Ook de Sangria smaakt best.
Een slaapplek is wat lastiger, de eerste twee pogingen mislukken. Maar uiteindelijk hebben we weer een mooie kamer. De kwaliteit van de Hostals onderweg valt ons niet tegen. We denken wel dat het steeds lastiger wordt om een goede slaapplaats te vinden naar mate we Santiago naderen. Er waren het Pelgrims seizoen ( maart t/m november) 2016 meer dan 270.000 pelgrims over meerdere routes onderweg naar Santiago. Rita: Gisteren waren we dus in een wat slaperig maar wel heel lief dorpje, O Cebreiro. Er stond een mooi kerkje( ja, waar niet!) Maar goed, Huib wou er even kijken. Ik heb er een kaarsje opgestoken, en een echte ! Niet zo' n automatische! Nu kwam Huib er achter dat je ook in de kerkjes een stempel kan krijgen en dat vond hij wel leuk! Terug naar het hostel om de paspoorten. De priester die de stempels in de paspoorten zetten keek langdurig naar de andere stempels in ons paspoort. Met een strenge blik keek hij ons over zijn brilletje aan en zei: morgenochtend om 7 uur is de mis voor de pelgrims. Terug in het hostel bekeken wij de mooie grote stempel van de priester. Toen viel ons ook iets op: de andere stempels waren allemaal van cafés! Leek toch iets meer op een kroegentocht! En dan vandaag, traag vervolgden we ons weg; sneller gaat gewoon niet, maar wat kan dat heerlijk zijn! Het monotone geluid van onze voetstappen en onze stokken en het prachtige uitzicht ! Ik werd er helemaal "zen" van.