Cacabelos

Om 07:45 vertrokken, zonder ontbijt. We vinden wel wat onderweg. Met gezwinde pas richting Ponferrada. Het is rustig onderweg. Gelukkig is de komende wandeltocht voornamelijk vlak, beter voor de knietjes. We lopen door kleine slapende gehuchtjes, deze zijn vaak stil en de huizen zijn meestal slechte staat.
Aangekomen in Ponferrada gaan we ontbijten, je kan in Spanje, als je de weg weet, heerlijk ontbijten. Ponferrada betekent ijzeren brug, en is de hoofdstad van de regio El Bierzo. Grappig naam. Hier hebben de Tempeliers een vesting gebouwd in 1178. Castillo del Temple. Ziet er mooi en onderhouden uit.
Onderweg naar Fuentes Nuevas vonden we autosleutels langs de weg, deze hebben bij plaatselijke bar afgegeven, een drankje hebben we beleefd geweigerd. We moesten door!
Tijdens een rustpauze raakten we aan de praat met een oude Engelsman die samen liep met, wat snel duidelijk werd, een nederlands meisje. Een leuk apart stel, ze hadden elkaar onderweg ontmoet en besloten samen de reis te vervolgen. Je ziet er ontstaan op reis de leukste vriendschappen en combinaties.
Onderweg naar Cacabelos, onze eind bestemming vandaag, liepen we tussen de wijgaarden. De trossen blauwe druiven konden we niet weerstaan en hebben onderweg volop gesnoept van de vele trossen die voor het grijpen hingen! En al je denkt het kan niet meer staat er verderop midden in het bos een Foodtruck! Met heerlijke smoothies, salades en koude soepen! We hebben daar heerlijk gezeten en gedronken
In een prachtige omgeving. De jongeman die het runt staat er van April T/m Oktober.
Aangekomen in Cacabelis gaan we meteen naar het Hostal Saint James Way, welk ons was aangeraden door een meisjes in de Farmacia in het vorige dorp. Zag er prima uit. Dus gesetteld voor de nacht.
We vinden jullie reacties leuk en het stimuleert ons elke dag. Rita: oké, toch nog wat naar beneden, niet zo fijn voor de knietjes. Huib had eens gelezen dat, wanneer je achteruit loopt, je knieën geen pijn doen en verrek, het was nog waar ook! Ik achteruit lopend, aan zijn arm, hij mij coachend! Zag er niet uit! Alsof we aan het oefenen zijn voor een of andere para Olympic sport ! Maar goed, met meer mensen op het pad stop je toch deze activiteit. En je zoekt, wat is een goede houding? En ja , dit werkte ook! De " Kox houding" ons jongens en de DA van de hap sas zullen het wel weten: de gebroeders Kox, die een soort spierziekte hadden en een beetje liepen als een waggelende eend, bekken naar voren, benen wat uit elkaar.....Bij een pharmacia toch ook nog maar wat voltaren gehaald. Nu , verpozen we in een nog maar net geopend hostal en hebben enigszins leedvermaak , het loopt beslist nog niet op rolletjes! ( Maar ze doen heel erg hun best en dat kan ik dan ook weer wel waarderen).