Vigo de Sarria
Door: Rita & Huib
Blijf op de hoogte en volg Rita & Huib
08 September 2017 | Spanje, Sarria
Dag 9;
We vertrekken uit Triacastela einddoel vandaag, Vigo de Sarria. Na een goed ontbijt in onze herberg gaan we op weg. Na een aantal kilometers langs een bergpad zien we een gehucht en uit een van de huisjes schijnt al licht en klinkt muziek, nieuwsgierig geworden kijken we door de opstaande deur en ontwaren een mooie ruimte met een zithoek en vele schilderijen.
Het is het atelier van een kunstenaar genaamd Arthur, een Engelsman die daar prachtig woont. Hij maakt mooie schilderijen en Litho's we besluiten er één te kopen.
Hij geeft, naar onze mening, prachtig ons camino gevoel weer. Ik koop altijd graag een kunstwerkje die de vakantie weer geeft. Beter dan al die toeristen meuk!
We vervolgen onze tocht en zijn toch wel verrast door het geaccentueerde terrein, het is meer klimmen en dalen dan verwacht. Het landschap is hetzelfde net als andere dagen, het was wel mistig, maar dat schijnt bij de streek te horen. Weinig rustplaatsen onderweg. Bij het plaatsje Furela drinkt Rita koffie en ik neem een chocolade Classico. Daarna is het stug doorgaan, dat gaat niet altijd even makkelijk, Rita's knieën geven nog steeds veel last. We doen het rustig aan. We bereiken Vigo de Sarria na een lange vermoeide tocht.
We lopen door de saaie voorstad op zoek naar een slaapplaats. Het beste is je te richten op kerk daar loopt de camino langs en zijn dus veel herbergen en hostals.
Vigo de Sarria is een weinig inspirerende stad, saai.
We hebben wat moeite om een geschikt slaapplaats te vinden, uiteindelijk belanden we in een herberg waar we een slaap zaaltje voor 4 personen huren maar dan voor ons tweeën! We hebben zelfs een groot balkon tot onze beschikking. We besluiten om voor de volgende plaats op onze camino, Portomariń, een slaapplaats te reserveren.
Het wordt gaande weg op de route drukker en dus het vinden van juiste slaapplaats moeilijker. We gaan eten en praten wat met bekenden die we eerder onderweg hebben ontmoet. Ook met een Venezolaan raken we in gesprek, hij is twee jaar geleden gevlucht en woont nu in Spanje en zijn broer in Amerika. De rest van zijn familie wonen nog in Venezuela en hebben het daar heel moeilijk. Hij doet een deel van de Camino op de fiets.
Slapen en morgen weer door.
Rita: ik had vandaag mijn dag niet. Het begon redelijk, in mijn reparatiekit had deze oude DA nog een ideaal windsel, ingeval van een verstuikte enkel. Deze aangedaan en ik moet zeggen : het gaf de nodige steun. Desondanks begint de vermoeidheid een rol te spelen. In Spanje schijnt het vandaag een feestdag te zijn, dar was wel te zien, Sarria leek wel uitgestorven. Uiteindelijk toch een slaapplaats, weer wel bijzonder hoor! Met een enorm dakterras met uitzicht over de stad. Pulpo, is hier het streekgerecht, oftewel inktvis. Toch maar eens geprobeerd. Pikant en veel olie. Hopelijk geen aanslag op de darmen. Morgen Portomarin, het Anton Pieck dorpje toch Toon? Verheug me erop!
We vertrekken uit Triacastela einddoel vandaag, Vigo de Sarria. Na een goed ontbijt in onze herberg gaan we op weg. Na een aantal kilometers langs een bergpad zien we een gehucht en uit een van de huisjes schijnt al licht en klinkt muziek, nieuwsgierig geworden kijken we door de opstaande deur en ontwaren een mooie ruimte met een zithoek en vele schilderijen.
Het is het atelier van een kunstenaar genaamd Arthur, een Engelsman die daar prachtig woont. Hij maakt mooie schilderijen en Litho's we besluiten er één te kopen.
Hij geeft, naar onze mening, prachtig ons camino gevoel weer. Ik koop altijd graag een kunstwerkje die de vakantie weer geeft. Beter dan al die toeristen meuk!
We vervolgen onze tocht en zijn toch wel verrast door het geaccentueerde terrein, het is meer klimmen en dalen dan verwacht. Het landschap is hetzelfde net als andere dagen, het was wel mistig, maar dat schijnt bij de streek te horen. Weinig rustplaatsen onderweg. Bij het plaatsje Furela drinkt Rita koffie en ik neem een chocolade Classico. Daarna is het stug doorgaan, dat gaat niet altijd even makkelijk, Rita's knieën geven nog steeds veel last. We doen het rustig aan. We bereiken Vigo de Sarria na een lange vermoeide tocht.
We lopen door de saaie voorstad op zoek naar een slaapplaats. Het beste is je te richten op kerk daar loopt de camino langs en zijn dus veel herbergen en hostals.
Vigo de Sarria is een weinig inspirerende stad, saai.
We hebben wat moeite om een geschikt slaapplaats te vinden, uiteindelijk belanden we in een herberg waar we een slaap zaaltje voor 4 personen huren maar dan voor ons tweeën! We hebben zelfs een groot balkon tot onze beschikking. We besluiten om voor de volgende plaats op onze camino, Portomariń, een slaapplaats te reserveren.
Het wordt gaande weg op de route drukker en dus het vinden van juiste slaapplaats moeilijker. We gaan eten en praten wat met bekenden die we eerder onderweg hebben ontmoet. Ook met een Venezolaan raken we in gesprek, hij is twee jaar geleden gevlucht en woont nu in Spanje en zijn broer in Amerika. De rest van zijn familie wonen nog in Venezuela en hebben het daar heel moeilijk. Hij doet een deel van de Camino op de fiets.
Slapen en morgen weer door.
Rita: ik had vandaag mijn dag niet. Het begon redelijk, in mijn reparatiekit had deze oude DA nog een ideaal windsel, ingeval van een verstuikte enkel. Deze aangedaan en ik moet zeggen : het gaf de nodige steun. Desondanks begint de vermoeidheid een rol te spelen. In Spanje schijnt het vandaag een feestdag te zijn, dar was wel te zien, Sarria leek wel uitgestorven. Uiteindelijk toch een slaapplaats, weer wel bijzonder hoor! Met een enorm dakterras met uitzicht over de stad. Pulpo, is hier het streekgerecht, oftewel inktvis. Toch maar eens geprobeerd. Pikant en veel olie. Hopelijk geen aanslag op de darmen. Morgen Portomarin, het Anton Pieck dorpje toch Toon? Verheug me erop!
-
08 September 2017 - 20:40
Toon:
Moedig volhouden jongens.
Nee nee porto marine ben ik voorbij gelopen. Het enigste stadje waar de camino niet Door het centrum gaat. EnJa je kunt er beter maar ff slapen want ga je Door: krijg je spijt.
Groeten
Toon en Cin -
09 September 2017 - 11:37
Lia :
Ja kan goed geloven al die pijntjes en ongemakken. Maar jullie gaan het halen.!!!! Zo een doorzettingsvermogen. Knap hoor. En wat jullie allemaal meemaken en veel mensen ontmoeten dat lijkt me geweldig. Veel succes de komende dagen. Dikke knuffel van ons.Lia en Rudi -
09 September 2017 - 13:49
Anneke:
Nou jullie zijn al op de helft! We vinden het heel knap dat jullie al zover zijn. En afdalen is inderdaad erger dan klimmen! En dat je knietjes een flinke dreun krijgen, daar kun je van op aan, hier kun je moeilijk oefenen op een berg of hoogte dus dat krijg je er daar extra bij! Jullie zullen wel veel te vertellen hebben bij terugkeer, dan moeten jullie maar eens een bijeenkomst houden! Zo te horen gaan jullie het zeker halen. Hou vol en heel veel succes verder. Grt. Pierre en Anneke. -
09 September 2017 - 18:55
Wim:
net terug van onze vakantie in Zaamslagveer ; hou vol !! je bent er bijna (maar nog niet helemaal)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
