Dag 4;
We waren gewaarschuwd.
En het klopt een pittige wandel dag vandaag. Wat statistieken, 300 meter geklommen en 1050 meter gedaald, afstand 27 km, temperatuur 27 graden.
Alle ingrediënten voor een pittige maar mooie wandeling
Eerst om 7 uur een ontbijt, men vertelde dat de Ieren nog tot 01:30 door zijn gegaan met bier drinken, we hebben ze niet gezien bij het ontbijt!
Begonnen om 07:45, bij zonsopgang, door het dorp, naar Foncebadón, het eerste volgende dorpje, daar wat gegeten en water ingeslagen. Onderweg naar Cruz del Ferro werden we geconfronteerd met een groep chinezen, die onder aan de berg werden afgezet, al waren het een excursie. Aangekomen werd er daar wat foto,s genomen en in de bus naar het volgende hoogtepunt! Het verhaal Cruz del Ferro,
Het is traditie dat pelgrims een steentje van thuis, als symbool van alle lasten en zorgen, meedragen op hun tocht naar Santiago. Aan het Cruz de Ferro ( of Cruz de Hierro ), het ijzeren kruis, worden deze steentjes achtergelaten , symbolisch dus zich bevrijden van alle lasten en zorgen door het stappen van deze pelgrimstocht. Deze plaats is ook de hoogste plek van de ganse camino.
Toen we het kruis achter ons lieten en verder gingen met onze tocht werden we luid toeterend en zwaaiend voorbij gereden door de bus met chinezen al waren wij een onderdeel van hun excursie!
Zonder pauze door wat dorpjes gelopen naar ons richtpunt. We lopen langs manjarin, een half vervallen herberg uit 1180, met buiten toilet, welke nog bewoont wordt. Een eindje verder Onder een boom zat onze franse jongeling, die we eerder deze week hebben ontmoet, zijn lunch te nuttigen.
Je komt regelmatig dezelfde mensen tegen, lotgenoten.
De afdalingen zijn behoorlijk pittig, veel losse stenen en steil. Een aanslag op knieën en bovenbenen.
Om 17:00 aankomst in molinaseca. Inchecken in een Hostel, douchen en een terras opzoeken voor een drankje en eten. Wel verdiend.
Rita:
Vandaag bij Cruz de ferro. Hier kan je dus wat achterlaten. (Stephanie!) je zorgen,verdriet, stress, teleurstellingen, frustraties, pijn . Nou, die pijn heb ik niet kunnen achterlaten! Mijn God, wat deden mijn knieën pijn bij die afdaling! Ook een moment van bezinning en gebed. Voor jou, jan Hoogeveen : een extra weesgegroetje. Wat ik
Niet heb achtergelaten maar wat ik heb meegenomen: Dankbaarheid, dat we dit mogen en kunnen meemaken,met z'n tweetjes, in een goede gezondheid!
Morgen weer verder, o ja, ik heb er een! Een blaar! Nog te doen, hopelijk blijft het hier bij!